DKKiF – Pożegnanie z Afryką

Zapraszamy na spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki i Filmu! Będziemy rozmawiać o książce “Pożeganie z Afryką” Karen Blixen i ekranizacji pod tym samym tytułem w reżyserii Sydneya Pollacka.

Są jeszcze wolne miejsca!

Przypominamy, że w czasie spotkania (od 18) wypożyczalnia dla czytelników jest zamknięta.

Zapisy i informacje: dkkifwyp16@gmail.com

“Pożegnanie z Afryką” – Karen Blixen

“Pożegnanie z Afryką” to autobiograficzna i najbardziej znana powieść duńskiej pisarki. Napisana w pięknym, zmysłowym stylu, z jednej strony ukazuje niepowtarzalne piękno Czarnego Lądu, z drugiej obnaża różnice między kulturą a naturą. Jest pełna współczucia, zrozumienia i szacunku dla drugiego człowieka. Blixen utrwaliła portret Afryki, której już nie ma. Afryki czasów kolonialnych, tworzonej przez przenikające się kultury miejscowych i przyjezdnych, próbujących narzucić swoje reguły, często związane z brakiem poszanowania dla lokalnej społeczności.

Ekranizacja na poły autobiograficznej książki Karen Blixen, ukazującej Afrykę okresu międzywojennego z punktu widzenia wykształconej Europejki. Film ucieka od struktury książki, będącej zbiorem luźnych gawęd, w stronę biografii pisarki, zajmującej się uprawą kawy u stóp Kilimandżaro (czego nikt przed nią nie próbował) i borykająca się z problemami natury uczuciowej. W związkach z białą społecznością Kenii (będącej wówczas kolonią brytyjską) wstrzemięźliwa, staje się otwarta w relacjach z Anglikiem Denysem Finchem Hattonem, który, według niej, w przeciwieństwie do większości mężczyzn z jej otoczenia dorósł do Afryki (nie ruszał na safari bez gramofonu i płyt Mozarta). Film staje się kroniką jej dojrzewania do Afryki, co wymaga wrażliwość na otaczające piękno i zdolności do trzeźwej refleksji. W jakim stopniu była to zasługa Hattona, z którym połączył ją związek intymny?

Książka Blixen, które użyczyło tytułu filmowi, była jedną z pięciu, na jakich oparł się scenarzysta. Najistotniejszym zabiegiem adaptacyjnym było dopisanie dialogów – niemal nieobecnych w pierwowzorze, w filmie zaś stanowiących jeden z podstawowych elementów budowania charakterystyki postaci. Poza kilkoma epizodami (w tym kluczowe spotkanie z oko w oko lwicą) prezentację afrykańskiej przyrody pozostawiono operatorowi, skupiając się przede wszystkim na portretowaniu Karen Blixen i ukazaniu jej związku z Hattonem. Film, wyróżniony siedmioma Oscarami (w tym za film roku, reżyserię, scenariusz i zdjęcia Davida Watkina) – z 11 nominacji – obwołano sztandarowym melodramatem lat 80., zdominowanych przez widowiska science-fiction i kino akcji. Polemikę z narzuconym przez Blixen wizerunkiem Afryki stanowi niemiecki film „Nigdzie w Afryce” Caroline Link, również wyróżniony Oscarem.

Źródło: lubimyczytac.pl, sfp.org.pl

Zdjęcie: plakat do filmu Pożegnanie z Afryką, Universal Pictures
Logo DKKiF: Book by Komkrit Noenpoempisut from the Noun Project