W 2022 roku przypada setna rocznica urodzin i trzydziesta dziewiąta rocznica śmierci Mirona Białoszewskiego. Rada m.st. Warszawy pragnie oddać hołd wybitnemu warszawiakowi, ustanawiając rok 2022 Rokiem Mirona Białoszewskiego. Czerwiec to szczególny miesiąc, jeśli chodzi o upamiętnienie Mirona Białoszewskiego. 17 czerwca przypada 39. rocznica śmierci, a 30 czerwca setna rocznica urodzin poety.
Miron Białoszewski (1922-1983) był poetą, dramaturgiem, prozaikiem i aktorem teatralnym, przez całe życie związanym z Warszawą. Jego dorobek pisarski należy do ważnego nurtu rozwoju literatury nowoczesnej, świadczy o poszukiwaniu nowej koncepcji języka i dzieła literackiego.
Urodził się w Warszawie 30 czerwca 1922 roku, w kamienicy przy ul. Leszno 99. Zmarł 17 czerwca 1983 po kolejnym zawale serca. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim.
Wiosną 1955 powstał eksperymentalny Teatr na Tarczyńskiej, Było to prywatne przedsięwzięcie trzech poetów: Białoszewskiego, Bogusława Choińskiego i Lecha Emfazego Stefańskiego. Teatr działał przez cztery lata. Po rozpadzie Teatru na Tarczyńskiej Białoszewski założył wraz z Heringiem i Murawską działający w jego mieszkaniu przy placu Dąbrowskiego Teatr Osobny, który działał do roku 1963. Awangardowy i eksperymentalny teatr Białoszewskiego był w tamtych czasach zjawiskiem całkowicie osobnym i wyjątkowym. Istniał poza oficjalną, kontrolowaną i “upaństwowioną” kulturą. Unikalny teatr Białoszewskiego stał się początkiem polskiej powojennej awangardy teatralnej.
Jako poeta zadebiutował w 1955 roku na łamach pisma „Życie Literackie”. Rok później ukazał się tomik pt. Obroty rzeczy. Charakterystyczną dla jego twórczości jest pogłębiona refleksja nad językiem. Czerpał z języka potocznego, stale przekraczając przyjęte granice językowe. Poprzez zabawę językiem poszukiwał sposobu na jak najtrafniejszy opis rzeczywistości.
Wybrane utwory autora:
Poezja: Obroty rzeczy (1956), Rachunek zachciankowy (1959), Mylne wzruszenia (1961), Było i było (1965), Odczepić się (1978), Wiersze (1976), Trzydzieści lat wierszy (1982), Stara proza. Nowe wiersze (1984).
Proza: Pamiętnik z Powstania Warszawskiego (1970), Donosy rzeczywistości (1973), Szumy, zlepy, ciągi (1976), Zawał (1977), Rozkurz (1980), Obmapywanie Europy. AAAmeryka. Ostatnie wiersze (1988).
Zapraszamy do obejrzenia prezentacji poświęconej życiu i twórczości Mirona Białoszewskiego.