Dziecko w świecie literatury i życiu współczesnym
Z okł.: Tom pomyślany jako podsumowanie serii okazał się podwójnym pożegnaniem - zamierzonym pożegnaniem z serią oraz, niestety, pożegnaniem z Autorką. [...] Przychodzi smutne skojarzenie z mądrą myślą wyrażoną przez księdza Jana Twardowskiego - trzeba się śpieszyć, by dzielić dobro. Pozostaje po Bronisławie Dymarze dobra pamięć, pamięć o szlachetnym Człowieku,
zaangażowanej Nauczycielce, Autorce oryginalnych prac. Sięgajmy zatem do Jej dzieł i przeżywajmy tę formę - także ważnego - współbycia. [...]Powstała książka niewielka pod względem objętości, ale spełniająca wiele funkcji. Jest to podsumowanie serii, ale również przegląd poglądów, koncepcji i teorii wychowania, a także praktyk edukacyjnych - z XIX i XX wieku. Ponadto jest to oryginalna propozycja teoretycznej refleksji o dziecięcości oraz inspiracja do studiów i badań nad edukacją małych dzieci. Publikacja spełnia też funkcje promocji wartościowych lektur i zapewne będzie wykorzystana jako pewnego rodzaju przewodnik po literaturze, a zatem okaże się przydatna nauczycielom, studentom i w ogóle osobom zainteresowanym edukacją małych dzieci. Sądzę, że przyczyni się również do kształtowania jeszcze większej wrażliwości środowisk akademickich na sprawy współczesnej oświaty. Może wreszcie stać się impulsem do ożywienia społecznych dyskusji o istocie, powinnościach i praktyce edukacji - szczególnie edukacji małych dzieci. Jak na jedną niewielką książkę to bardzo dużo.Z recenzji prof. zw. dr. hab. Tadeusza Lewowickiego Ten tom jest jeszcze jednym krokiem ku kreowaniu przestrzeni dialogicznego i egzystencjalno-personalnego współbycia nauczycieli/wychowawców z dziećmi/wychowankami. To nie jest książka o kopernikańskim przewrocie w pedagogice, o inwersji pedagogicznych ról, ale o współtworzeniu przez oba światy (dzieci i dorosłych) wspólnotowych przestrzeni czy środowisk życia, w których każdy zyskuje moc swojego rozwoju i odnajduje sens uspołecznienia. [...] z jednej strony ocala ona od zapomnienia ewolucję poglądów i normatywnych oczekiwań wobec transgresji pedagogiki autorytarnej ku pedagogice humanistycznej, a z drugiej strony stanowi propozycję nowych modeli poznawczych, dzięki którym staje się możliwe odczytywanie wielowymiarowości obu światów: dziecięcego i dorosłego.Całość została napisana mądrze, oparta na bogactwie źródeł i subtelnej wrażliwości ich ponow(n-)ego odczytania, budzi zainteresowanie i chęć do polemik czy konstruowania własnych projektów badawczych. [...] Rozprawa pozwala nam dotknąć słów, które są adresowane do kolejnych pokoleń pedagogów. [...] Nie zamykajmy zatem tej serii, bo - jak pisała ulubiona przez B. Dymarę laureatka Nagrody Nobla - Wisława: "Tego nie robi się dzieciom".Z recenzji prof. zw. dr. hab. Bogusława Śliwerskiego
Zobacz pełny opis| Odpowiedzialność: | Bronisława Dymara, Ewa Ogrodzka-Mazur. |
| Seria: | Nauczyciele - Nauczycielom : t. 22 |
| Hasła: | Dziecko - socjologia Dziecko - w literaturze Pedagogika Wychowanie |
| Adres wydawniczy: | Kraków : Oficyna Wydawnicza "Impuls", 2014. |
| Wydanie: | Wyd. 2. |
| Opis fizyczny: | 267 s. : il. (w tym kolor.) ; 24 cm. |
| Uwagi: | Bibliogr. s. 231-253. Streszcz. ang., niem. |
| Zasób cyfrowy: | http://impulsoficyna.com.pl/pliki/repozytoriu[...] |
| Skocz do: | Dodaj recenzje, komentarz |
- Przedmowa 15
- Wprowadzenie 19
- Część pierwsza
- Ewa Ogrodzka-Mazur
- Dziecko w literaturze naukowej, czyli szkic do teorii dziecięcości
- Wstęp 25
- Rozdział I. Dziecko w rodzinie „przy dorosłych”, czyli o dawnych koncepcjach wychowania i ich odniesieniach do współczesności 31
- 1. Relacja Matka i dziecko jako najważniejsze doświadczenie domu rodzicielskiego początku XIX wieku 32
- 2. Matczyne pieśni i kołysanki jako wprowadzenie do zabawowej i samodzielnej aktywności dziecięcej 35
- 3. Miłość duszy dziecka i jak nie można się nauczyć pedagogiki, czyli O duszy nauczycielstwa jako istocie miłości i poczucia duchowej wspólnoty z innymi 39
- Rozdział II. Relacje dziecka z dzieckiem i dorosłymi w wybranych koncepcjach pedagogiki XX wieku 45
- 1. Jak kochać dziecko i kochanie dziecka, czyli mądre służenie mu, jak dalece to możliwe 47
- 2. Szkoła twórcza, czyli wychowanie jako doświadczanie świata przez dziecko 53
- 3. Listy do młodego nauczyciela, czyli pedagog w służbie dziecku 61
- Rozdział III. Bogactwo i złożoność światów społecznych współczesnego dziecka 67
- 1. Wzbogacanie doświadczeń społecznych – O pomyślny start szkolny dziecka 70
- 2. Współbycie interpersonalne dzieci i dorosłych – Edukacja z wyobraźnią, czyli jak podróżować bez map 77
- 3. Kreowanie tożsamości dziecka – ku wychowaniu i kształceniu międzykulturowemu 80
- Część druga
- Bronisława Dymara
- Dziecko w literaturze, przestrzeniach świata, innowacyjnej pedagogice i edukacji
- Wstęp 91
- Rozdział I. Dziecko w przestrzeniach świata i serii książek „Nauczyciele – Nauczycielom” 95
- 1. Dziecko a jego bliskie i dalekie przestrzenie 95
- 2. Bogactwo przestrzeni i światów dziecka w serii książek „Nauczyciele – Nauczycielom” oraz innowacyjnej edukacji 98
- 3. Idee i działania integrujące światy dziecka – jego interpersonalne przestrzenie 101
- Rozdział II. Pedagogika współbycia jako wynik innowacyjnej edukacjii znak nadziei 105
- 1. Konteksty i źródła pedagogiki współbycia 105
- 2. Najważniejsze idee i treści pedagogiki współbycia 107
- 3. Bliżej pedagogiki współbycia w szkole i życiu społecznym
- Znaki nadziei 109
- Rozdział III. Kategorialny charakter wiedzy
- Wartość wiedzy personalnej 115
- 1. Organizacyjne formy uczenia się
- Wartość działań zespołowych 115
- 2. Współdziałanie uczniów podstawą rozpoznawania kategorialnego charakteru wiedzy 118
- 3. Znaczenie wiedzy personalnej w procesie samokształcenia i samowychowania122
- Rozdział IV. Życie, nauka i sztuka źródłem wiedzy o człowieku trójskrzydłym 125
- 1. Trzy źródła wiedzy i trzy skrzydła wyobraźni 125
- 2. Edukacja szkolna: odtwarzanie i tworzenie 127
- 3. Sztuka w serii „Nauczyciele – Nauczycielom” oraz w życiu dziecka i nauczyciela132
- Rozdział V. Twórcy o dziecku i dziecko jako twórca 137
- 1. Myśli różnych autorów o dziecku i dziecięcości 137
- 2. Dziecko jako twórca spontaniczny 141
- 3. Kiedy wszystko może być sztuką... (stwarzaniem,
- tworzeniem, twórczością) 148
- Część trzecia
- Bronisława Dymara, Ewa Ogrodzka-Mazur
- Czytamy dobre książki o dziecku, nauczycielu, szkole
- Wstęp153
- Rozdział I. Propozycje Bronisławy Dymary 155
- Rozdział II. Propozycje Ewy Ogrodzkiej-Mazur 187
- Ewa Ogrodzka-Mazur
- Literatura o dziecku w wyborze 231
- Aneks
- Spis książek serii „Nauczyciele – Nauczycielom” 255
- Pierwsza koncepcja XXII tomu serii „Nauczyciele – Nauczycielom” – rękopis Bronisławy Dymary 257
- Bronisława Dymara, Ewa Ogrodzka-Mazur
- Summary 61
- Bronisława Dymara, Ewa Ogrodzka-Mazur
- Zusammenfassung 265
Zobacz spis treści
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)
Czytelnia nr 16
Plac Inwalidów 3
ul. gen. Józefa Zajączka 8
Sygnatura: 37
Numer inw.: 22922
Dostępność: tylko na miejscu