Psychospołeczne korelaty wyuczonej bezradności młodzieży gimnazjalnej z trudnościami w uczeniu się i zaburzeniami towarzyszącymi
Streszczenie: Celem badań zaprezentowanych w tej monografii było określenie poziomu wyuczonej bezradności uczniów gimnazjalnych z trudnościami w uczeniu się (LD) i towarzyszącym zespołem deficytu uwagi i nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) oraz jego psychospołecznych korelatów. Na podstawie analizy literatury określono trzy wymiary wyuczonej bezradności: (1) wymiar poznania (bezradność intelektualna na lekcjach
języka polskiego i matematyki), (2) kontrolowalności (lokalizacja poczucia kontroli w sytuacji osiągnięcia sukcesu i poniesienia porażki), (3) zachowania (poczucie własnej skuteczności). Ponadto zbadano wybrane sfery funkcjonowania psychospołecznego (korelaty), tj. samoocenę, postawy wobec trudności w uczeniu się i zaburzeń towarzyszących oraz wsparcie edukacyjne i społeczne. W badaniach uczestniczyły trzy grupy gimnazjalistów z trzecich klas. Badani z trudnościami w uczeniu się i towarzyszącym zespołem ADHD stanowili grupę podstawową (A). Uczniowie mający tylko trudności w uczeniu się, tylko syndrom ADHD lub jedynie zespół zachowań buntowniczo-opozycyjnych (ODD) oraz ci nieprzejawiający ani trudności w uczeniu się, ani innych zaburzeń utworzyli dwie grupy porównawcze (B i C). Trudności w uczeniu się i zaburzenia towarzyszące (ADHD, ODD) u uczniów zostały zdiagnozowane przez szkołę. Zastosowano skale obserwacyjne dla nauczycieli, które dotyczyły objawów tych zaburzeń u uczniów. W monografii zaprezentowano również wyniki eksploracji związków między wymiarami wyuczonej bezradności a sferami funkcjonowania psychospołecznego badanej młodzieży z trzech grup. Badani gimnazjaliści różnili się nie tylko w zakresie wymiarów wyuczonej bezradności i ich korelatów psychospołecznych, ale i w odniesieniu do zanotowanych zależności między zmiennymi. Mając na względzie wyuczoną bezradność badanych w wymiarach poznania, kontrolowalności i zachowania, kryterium współwystępowania zaburzeń przyczyniło się do dużych różnic międzygrupowych. Uczniowie ze współistniejącymi syndromami LD i ADHD, zdiagnozowanymi przez nauczycieli, cechowali się największą wyuczoną bezradnością we wszystkich jej aspektach. Współwystępowanie trudności w uczeniu się i zespołu ADHD miało również swój udział w różnicach między badanymi grupami gimnazjalistów dotyczących poziomu funkcjonowania psychospołecznego w wymiarach: samooceny, postaw wobec trudności w uczeniu się i zespołu deficytu uwagi z nadpobudliwością i wsparcia edukacyjnego oraz społecznego. Na podstawie analizy regresji wielokrotnej udało się ustalić, że siła związku między bezradnością intelektualną (wymiar poznania) a samooceną była największa w grupie cechującej się współistnieniem LD i ADHD. Pozwoliło to na potwierdzenie hipotezy głoszącej, że kryterium współwystępowania będzie oddziaływało na zależność między tymi zmiennymi.W świetle stwierdzonych faktów empirycznych kluczowym zagadnieniem dla praktyki pedagogicznej jest przeciwdziałanie wyuczonej bezradności. Wydaje się, że czynnikiem ochraniającym przed wyuczoną bezradnością może być twórczość jako źródło własnej skuteczności, pozytywnej samooceny i pożądanych atrybucji w systemie szkolnym. Źródło: http://pedagogikaspecjalna.tripod.com/notes/summaryhelplessnessPLEN.html.
Zobacz pełny opis| Odpowiedzialność: | Piotr Gindrich. |
| Hasła: | Niepowodzenia szkolne - zapobieganie i zwalczanie Uczniowie gimnazjów - psychologia Uczniowie gimnazjów - socjologia |
| Adres wydawniczy: | Lublin : Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2011. |
| Opis fizyczny: | 313 s. : il. ; 24 cm. |
| Uwagi: | Bibliogr. s. 295-304. Streszcz. ang. |
| Skocz do: | Dodaj recenzje, komentarz |
Sprawdź dostępność, zarezerwuj (zamów):
(kliknij w nazwę placówki - więcej informacji)